RIP Renee

Helaas houdt het niet op.

Nu wordt ik net weer gebeld door een vriendin dat er nog een vriend is overleden.

Het wordt me even te veel

afscheid

Ik zat met Mia thee te drinken op de beestenmarkt in Delft. De klokken luidde nog van de uitvaartdienst van Boudewijn van der Heijden, een veel  te vroeg overleden mooi mens, waarvoor we naar Delft waren  gekomen.

Boudewijn runde samen met zijn vrouw Marianne in hun "vrije tijd" het kleinste en gezelligste café van Delft.; Van Ouds. Waar ik heel wat keren voor en na mijn optredens in de stadsherberg mooie momenten heb beleefd o.a. musicerend met Boudewijn, maar ook een plek waar je een luisterend oor vond als het allemaal niet zo ging. Daarnaast was hij mede oprichter van de praktijkschool voor "moeilijke jongeren".

Ik zag dat ik een gemiste oproep had op mijn telefoon. Het bleek mijn zeer gewaardeerde collega èn vriend Cees Rombout te zijn. Hij had mijn voicemail ingesproken maar ik belde hem meteen terug om te horen wat er was. Met verbijstering hoorde ik aan dat Dio Oberon, de nar waarmee ik ontelbare keren middeleeuwse feesten en partijen heb opgeluisterd afgelopen zaterdag is overleden.

Boudewijn was met zijn 64 jaar al veel te jong om van het leven wat hij zo lief had afscheid te nemen en Dio was nog eens tien jaar jonger. Op 11 november heb ik nog met hem samen gewerkt op een partij in Utrecht. Ook die avond was het weer een hartelijk weerzien en ik heb hem nog gegroet bij mijn vertrek in de overtuiging dat we binnenkort wel weer ergens samen het volk zouden mogen gaan vermaken. Om met Gerard van Maasakkers te spreken; Onze lieve heer heeft vast een hofnar nodig.

zie hier de Dio Bio

Help JW naar Carré svp

Help me door hier voor 31 oktober op "like" te klikken
Ik mag dan mijn lied "De echo van jouw woorden" met het Metroploe orkest gaan opnemen

Help meby clicking the "like"button here before the 31th of october
I will be alowd to recor my song;
"De echo van jouw woorden" with the Grammy Award Winning Metroploe Orchestra

het kan raar lopen; Nederland bedankt

Mijn naam is Jan Willem van Opstal.

In 1965werd ik geboren in Breda. Als kind wilde ik naar de circusschool, maar dat vonden mijn ouders, huisarts / sportarts en farmaceut geen goed idee. Ik heb diverse opleidingen gedaan in de zorg (Bezigheidstherapie/ activiteitenbegeleiding, ortho agogisch werk en muziektherapie) en de deeltijdopleiding van het St.Joost (kunstacademie) 1

De keuze voor de zorg werd mede bepaald door de verstandelijke handicap van mijn één jaar oudere zus. Ik deed min of meer noodgedwongen allerlei vrijwilligerswerk; muziekles, dansles, vakantiebegeleiding, etc. Tijdens mijn studie in Nijmegen ben ik benaderd door een semiprofessionele theatergroep die Commedia dell'arte speelde. Ik heb me bij deze groep aangesloten en heb muziek en de liederen geschreven voor hun voorstellingen en ben als meespelende muzikant diverse keren mee op tournee geweest (o.a.door Frankrijk en Italië)

Mijn HBO studies muziektherapie en OAW heb ik uiteindelijk geen van beide afgemaakt omdat ik was gaan samenwonen met één van de actrices uit de theatergroep (en later ook getrouwd) en een gezin moest onderhouden. De studie leidde op dat moment op tot werkloosheid en als muzikant en theatermaker had ik meer dan voldoende werk. Ik richtte mij in die tijd met name op Bourgondische themafeesten en winkelcentrum entertainment. Samen met een mimespeler die ook meer aanvragen kreeg dan hij zelf aan kon ben ik toen een impresariaat / artiesten-bemiddelings-bureau begonnen. De mimespeler vond het "direkteurtje spelen", zoals hij dat noemde, maar niks en hield, net als ik, niet zo van netwerken en heeft zich al spoedig teruggetrokken.

De aanvragen beleven echter binnen komen en binnen de kortste keren bleek de kamer in ons huis die mijn kantoortje was te klein. De garage werd verbouwd tot kantoor, er kwamen een secretaresse, en nog een werknemer bij, ik nam zelfs muzikanten in vaste dienst om maar aan de vraag te kunnen blijven voldoen. Daar kwamen ook de eerste zakelijke tegenslagen.

Eigenlijk ging het zo goed dat we niet hoefde te adverteren, maar we waren toch met een advertentie in de gouden gids gaan staan. Een compliment voor de afdeling advertentieverkoop van de gouden gids destijds. Helaas bestonden er toen ook al malafide advertentie verkopers die een fax naar ons bedrijf stuurde waarin gevraagd werd om de bedrijfsgegevens te controleren ivm een advertentie. Mijn secretaresse die van niets wist, maar die wel namens mij mocht tekenen, controleerde de gegevens en stuurde de concept advertentie gesigneerd retour. Ik had op dat moment zonder het te weten een opdracht geplaatst om in tientallen bladen maandelijks te adverteren tegen een veel te hoog bedrag per advertentie. Ik ben lid moeten worden van de Stichting eerlijk zaken doen die namens mij en vele andere gedupeerde procedeerde tegen deze malafide adverteerders. Daar ging erg veel tijd en geld in zitten.

Één van mijn klanten, waarvoor ik wekelijks diverse artiesten leverde, stopte medio juni ineens met het betalen van de facturen. Ik heb eerst een keer gebeld en werd afgescheept met een lulverhaal, vervolgens een incasso bureau ingeschakeld, en medio december zijn we gestopt met leveren, maar toen bleek de zaak al lang failliet. Ik moest wel mijn artiesten betalen die hadden opgetreden, maar er kwam niets binnen.Ik moest aanmerkelijk gaan bezuinigen, mijn huwelijk liep op de klippen, en ik kwam pas na een half jaar proberen in de schuldsanering terecht.

Ondertussen kreeg mijn concurrentie door dat veel van hun offertes niet door gingen omdat er een bedrijfje in Nijmegen zat dat nogal eens werd ingeschakeld ipv dat hun oude vertrouwde en ook nieuwe klanten met hen zaken deden. Ik ben met beide benen in hun strategie getrapt.

Een bepaald niet nader te noemen bedrijf, waarvan ik de eigenaar tijdens een opdracht in Berlijn was tegen gekomen wist mij ervan te overtuigen dat het beter was onze bedrijven te laten fuseren. Ik wist niet beter of de eigenaar, met wie ik naar de sauna ging en aan wiens personeel ik mijn auto uitleende als ik naar het buitenland was, was een vriend. Op dat moment had het bedrijf wat met mijn bedrijf ging fuseren niet de middelen om de door de accountant berekende overnamesom te betalen, maar er werd een constructie bedacht waarbij ik dat in vijf jaar tijd zou krijgen. Mijn zogenaamde vriend wist een oplossing voor mijn probleem met het niet betalende failliete bedrijf wat wonder boven wonder ineens weer ging draaien, maar nu op naam van een ander. Ik ging in loondienst werken van het bedrijf dat was ontstaan uit de fusie van onze twee impresariaten en mij werd verzekerd dat alles goed kwam.

Ik was op dat moment eigenlijk heel blij dat ik me weer bezig kon houden met muziek maken, en ik trad ook nog op als clown in een circustheatervoorstelling, schreef weer muziek voor onder andere een theater-diner en alles leek goed te gaan. Helaas vrienden bestaan niet als er geld kan worden verdiend. Na een kleine vier jaar kwam ik er achter dat ze zich aan geen van de afspraken hadden gehouden en dat ik vooral was uitgebuit en voorgelogen. Ik heb me ziek gemeld en een advocaat in de hand genomen.

Deze advocaat vond het belangrijk om mijn uitkering veilig te stellen, terwijl ik hem heel duidelijk had gemaakt dat ik geen uitkering wilde. Helaas wist hij mij te overtuigen van de noodzaak duidelijk te maken dat ik niet verwijtbaar werkeloos was geworden. Hieruit ontstond jurisprudentie dat in ons arbeidsconflict geen van beide partijen iets te verwijten viel.Toen we wilde beginnen te procederen over de hoofdsom die inmiddels was opgelopen tot zo'n € 200,000,00 werden we daar netjes op gewezen en kon ik fluiten naar mijn duur verdiende geld.

Gedurende deze periode was mijn moeder al overleden en werd mijn vader ernstig ziek. Ik woonde vanwege de WSNP op een veel te klein zolderkamertje in Nijmegen en besloot voor mijn vader te gaan zorgen en bij hem in te trekken. Hij had echter galkanker en overleed zeer plotseling.

Mijn WSNP was bijna afgelopen, maar omdat mijn vader overleed en men dacht dat er wat te halen viel werd deze steeds verlengt. De afhandeling van de nalatenschap liep zeer problematisch want mijn door mijn ouders geadopteerde transseksuele broertje inmiddels dus zusje) was vanwege haar harddrugsverlaging en werkzaamheden in de prostitutie nogal eens onvindbaar. De laatste wensen van mijn vader en moeder waren moeilijk of niet uitvoerbaar omdat ik vanuit de WSNP geen executeur-testamentair mocht zijn, wat wel de nadrukkelijke wens van mijn ouders was.Ik mocht ook geen bewindvoerder over mijn verstandelijk gehandicapte zus worden.

Mijn verstandhouding met mijn bewindvoerder was erg slecht, met name omdat hij zo goed als onbereikbaar was voor zowel mij als mijn advocaat en het leek er erg op alsof hij er zijn taak van had gemaakt het mij zo moeilijk mogelijk te maken. Dit is hem gelukt want na zeven jaar schuldsanering kreeg ik op voor eenieder, inclusief mijn advocaat, onbegrijpelijker wijze toch geen schone lei.

Ik heb dus gedurende zeven jaar alle nadelen van de schuldsanering ondervonden, om nog maar te zwijgen over de secundaire consequenties, en heb er geen profijt van gehad. Als ik nu geld terug zou horen te krijgen van de belasting verdwijnt het in een zwart gat uit 2003, en daarna uit 2004, etc. Ik mag geen eigen bedrijf beginnen, want ik sta nog tot 2013 bij de BKR geregistreerd. Kortom ik ben in dit land een persona non grata, een paria geworden terwijl ik alleen maar heb geprobeerd te ondernemen en de verkeerde mensen heb vertrouwd.

Gelukkig gaat het leven gewoon verder en heb ik in deze vreselijke periode ook leuke dingen meegemaakt, zo heb ik o.a. mijn huidige vrouw leren kennen waarmee ik nu al weer vijf jaar getrouwd ben.

Na mijn conflict met het bedrijf dat mijn impresariaat had ingelijfd zonder daarvoor te betalen ben ik in loondienst gegaan bij een onderneming die onder andere een restaurant exploiteerde waar ik al sedert 1989 optreed als troubadour. Na het ontstaan van de financiële crisis vond mijn werkgever het helaas billijk om mij met terugwerkende kracht zonder onderling overleg een salarisverlaging van € 25,00 per optreden te geven. Hetgeen resulteerde in het voor ongeveer € 30.000 meer gewerkt te hebben, maar dit geld niet te ontvangen. Andermaal was ik genoodzaakt mij ziek te melden gezien er geen arbeidsconflictenwet bestaat.

Inmiddels is deze werkgever veroordeeld tot het betalen van een "oprotpremie"van € 5000,00 en drie maanden salaris (nog eens zo'n € 4000,00. Dit geld had al in juni binnen moeten zijn. Het incassobureau wat werkt voor onze DAS advocaat heeft echter ontdekt dat bij het bedrijf dat op de arbeidsovereenkomst staat niets te halen is en dat mijn ex. werkgever daar ook op papier niets over te zeggen had. Ten tijde van de zitting was het bedrijf al niet meer actief.

De advocaten en incassobedrijven hebben het er druk mee en ik kan hoogst waarschijnlijk wederom fluiten naar het geld wat ik heb verdiend.

Toch ben ik altijd blijven werken. Mijn werk is het vermaken van mensen. Ik ben nog steeds de troubadour.

Bij het nalezen van het bovenstaande miste ik nog een aantal soyante details;

In de tijd dat ik mijn bedrijfje net op de rit had. Kwam de overheid er achter dat er iets grondig mis was met de belastingheffing op artiestenbemiddelaars. Wij moesten namelijk over de uitbetaalde bedragen aan zelfstandige artiesten, die gewoon als eenmanszaak of middels een andere bedrijfsvorm opereerde, en aan ons dus BTW facturen stuurde, werkgeverslasten betalen. Als je dus boven op de factuur van tweehonderdvijftig gulden een bemiddeling rekende van vijftig gulden factureerde je driehonderd gulden aan je klant. en mocht je aan de overheid nog een honderdvijftig gulden loonbelasting betalen. Hoe meer mensen er dus op hadden getreden hoe meer verlies we draaide.


In die tijd gingen er soms wel twintig artiesten per week namens ons de hort op. Een foutje in de wet, maar we moesten het gewoon betalen. Naderhand werd de wet bijgesteld maar wij werden niet gecompenseerd. Mijn accountant noemde het leergeld.

Toen ik mijn vrouw ontmoette was zij net voor de tweede keer weduwe geworden. Zij bezat dientengevolge nog een woon-werk pand in een gereformeerde gemeente. Gezien haar vorige echtgenoot zichzelf in dat pand van het leven had beroofd bleek dat pand vanwege de gangbare geloofsovertuiging in die streek zo goed als onverkoopbaar.

Gedurende de tijd dat mijn ouderlijk huis tot de inboedel behoorde van de erfenis hebben wij een woonlast opgebracht van zo'n drieduizend euro in de maand. twee hypotheken op het ouderlijk huis en een hypotheek op het onverkoopbaar pand in de zwarte kousenstreek. Na vier jaar werd dit laatste woon werk pand uiteindelijk een ton beneden de taxatiewaarde verkocht.

Helaas was in die tijd ook de, door de banken veroorzaakte financiële crisis begonnen. Toen we bij de bank die al die jaren onze centjes netjes had ontvangen wilde praten over een hypotheek met een aanzienlijk lagere woonlast wisten ze ons te vertellen dat er wegens de financiële crisis strengere regels waren voor het verstrekken van hypotheken. Ze waren met handen en voeten gebonden,we moesten ze eigenlijk heel zielig vinden. En zodoende konden ze niets voor ons doen.

Onze jaren lange investering, waar onder andere ook het geld van de verkoop van mijn vrouw's bedrijf in was gaan zitten (Waar ze jarenlang tachtig uur in de week voor had gewerkt), was dus voor niets geweest en we moesten het huis verkopen.

Twee mensen werken zich de tering, je wordt opgelicht en je raakt alles kwijt. De oplichters mogen gewoon verder gaan met hun malafide praktijken en jij kan het uitzoeken. Je mag in de particuliere sector een woning gaan huren van een andere uitbuiter en niemand kan er iets aan doen.

zie je wel

Helaas had ik het vervolg goed ingeschat ...

lees hier verder

Witte boord hufters

De overheid heeft het de laatste tijd nogal eens over hufters aanpakken, en met name de coalitiepartijen hebben het over mensen belonen die in dit financiële klimaat toch het lef hebben te ondernemen.

Als ik mijn situatie vergelijk met de bekende voorbeelden, de brandweerman of de ambulance broeder, dan is er een groot verschil. ik wordt niet lichamelijk aangevallen. Ik wordt niet in elkaar geslagen maar wel ongestraft beroofd en bestolen.

Het is nu in mijn carrière als uitvoerend musicus en leverancier in het entertainment circuit de derde keer dat ik voor een groot bedrag de dupe ben van, laten we zeggen witte boord hufters.

De eerste keer betrof het een horeca exploitant die zijn zaak expres failliet liet gaan waar ik in goed vertrouwen, maar welk met contracten per geleverde act, aan ben blijven leveren terwijl hij al failliet was. Ik trad zelf op op de Bourgondische feesten in zijn zaak en via mijn toenmalige impresariaat speelde daar ook collega troubadours en diverse animatie acts; waarzegsters, hofnarren, goochelaars, etc.
Tussen juni en het ende van het jaar had hij een schuld bij me opgebouwd van zo'n vijfendertigduizend gulden. Toen de zaak echter failliet bleek te zijn hadden de bank, de belastingdienst en de brouwerij een voorrangspositie en kon ik als kleine zelfstandige naar mijn centen fluiten.

Als je dan een aantal jaren later ziet dat die zelfde banken met overheidssteun overeind worden gehouden door de overheid, en het ook nog eens diezelfde banken zijn die de regels voor hypotheken zo aanpassen dat je je ouderlijk huis niet kan behouden ga je je toch verwant voelen met de boerderijdieren van “Animal Farm van George Orwell. “All animals are equal but some animals are more equal than others”

De tweede keer ging ik voor een aanzienlijk groter bedrag het schip in omdat de collega muzikant die ook een eigen bedrijf was begonnen met de collega muzikanten van zijn volksmuziek-groep, waarvan ik dacht dat het een vriend was, me op slinkse wijze wist over te halen mijn bedrijf met dat van hem te laten fuseren. Ik was in die tijd zo goed als overspannen vanwege de werkdruk en de oplichterij van het hierboven beschrevene. Deze zogenaamde dikke vriend wist me te overtuigen dat zijn bedrijf (toen nog een VOF) ondanks dat ze niet in een keer het door de accountant uitgerekende bedrag voor de overname konden betalen ik me geen zorgen hoefde te maken. Ik zou het volledige bedrag ontvangen in een gespreide betaling, ze zouden op mijn optredens geen bemiddelings-gage rekenen en in een periode van vijf jaar zou ik in het bezit zijn van de overnamesom. Toen ik er na vijf jar achter kwam dat ik met de pinpas van de rekening waarop dat geld zou moeten staan tot mijn stomme verbazing niet kon pinnen terwijl ik in Frankrijk verbleef, bleek dat ze zich slechts de eerste twee weken van die periode aan hun afspraak hadden gehouden. Middels allerhande boekhoudkundige malversaties hadden ze me niet alleen de overnamesom niet betaald maar ook nog eens erg veel aan me verdiend.                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                           
het hier geschrevene heb ik nav de rechtszaak waarin J.Verkooijen is veroordeeld tot het betalen van 
€ 5.000 èn drie maandsalarissen (die tot op heden niet zijn ontvangen) moeten weghalen. Want naast gerechtigheid bestaat ook vrijheid van meningsuiting in dit land alleen als het de hoge heren uit komt.   
                                  

Ik belande vanwege het hierdoor ontstane arbeidsconflict in de ziektewet, was zelf aangewezen op een pro Deo advocaat terwijl de witte boord hufters beschikte over mijn geld om hun advocaat te betalen. De uiterst incapabele rechtsgeleerde die het voor mij had moeten opnemen en mijn zaak had moeten bepleiten bedacht dat hij eerst een procedure moest starten om mijn uitkering veilig te stellen omdat ik niet mocht werken vanwege een concurrentiebeding. De uislag van deze procedure was dat er jurisprudentie ontstond waarin stond dat geen van beide partijen iets te verwijten viel. Toen we daarna aankwamen met de eis van de hoofdsom die de twee ton benaderde werden we dan ook netjes kansloos naar deze jurisprudentie verwezen en kon ik naar mijn zuur verdiende geld fluiten.
Nu ben ik voor de derde keer het slachtoffer van een horeca exploitant die het wel heel bont weet te maken door te denken dat hij mijn afgesproken gage met terugwerkende kracht kan terugbrengen.

censuur                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                       
het hier geschrevene heb ik nav de rechtszaak waarin J.Verkooijen is veroordeeld tot het betalen van 
€ 5.000 èn drie maandsalarissen (die tot op heden niet zijn ontvangen) moeten weghalen. Want naast gerechtigheid bestaat ook vrijheid van meningsuiting in dit land alleen als het de hoge heren uit komt. 
Het wordt dus tijd dat de overheid op de eerste plaats de hand in eigen boezem steekt; Als kleine ondernemer wordt je geconfronteerd met knullige, haperende wetgeving die er voor kan zorgen dat je verplicht bent, onterecht grote bedragen in de staatskas te storten omdat de foutieve wetgeving van kracht was op het moment dat jij bezig was met ondernemen. Zo moest ik namens mijn impresariaat werkgeverslasten betalen over de acts die zelf een eigen bedrijf hadden en mij netjes een BTW factuur stuurde. Om een voorbeeld te geven; Een muzikant vervangt mij als troubadour omdat ik ergens anders aan het spelen ben. Hij stuurt mij daarvoor een factuur van driehonderdvijftig gulden. exclusief BTW. Ik stuur mijn klant een factuur van vierhonderd gulden ex BTW en dan zou je denken dat ik hier een omzet van vijftig gulden heb gemaakt. Helaas zat er een foutje in de fiscale wetgeving in de periode 1995 1998 waardoor ik over al deze gevallen onterecht tweehonderd gulden aan werkgeverslasten moest betalen. Hoe meer mensen ik dus op deze manier aan het werk hielp hoe meer verlies ik maakte terwijl de artiesten en de staat geld verdiende.
Daarna werd de wet aangepast. Maar ja in die periode was de de onfortuinlijke onrechtvaardige wet van kracht dus; Rien ne va plus, en het geld is niet meer van u.

Op de tweede plaats zou de overheid, en met name justitie, de, zoals ik ze net noemde, witte boord hufters, moeten vervolgen en straffen. Zij zijn het namelijk die het, in goed vertrouwen ondernemenden, onmogelijk maken hun werk te doen. Sterker nog; de benadeelde ondernemer wordt als een crimineel behandeld. Wordt niet gecompenseerd voor zijn geleden verlies, maar mag alles zelf betalen of komt zoals ik, in de schuldsanering terecht. Je raakt je zaak kwijt, en het wordt je ook nog eens onmogelijk gemaakt om je vak uit te oefenen, krijgt een BKR registratie, je moet je huis uit en mag het allemaal zelf uitzoeken met alle sociale gevolgen van dien. Velen van mijn collega gedupeerden hebben noodgedwongen inmiddels een dossier bij instellingen voor de geestelijke gezondheidszorg, staan daar op een wachtlijst. Anderen zitten vast of zijn het land moeten ontvluchten omdat ze het recht in eigen hand hebben laten zegevieren. Weer anderen hebben zich van het leven beroofd. Mijn huisarts gaat me doorverwijzen naar de tweedelijns hulpverlening.
Ik ben benieuwd tot welke categorie ik uiteindelijk ga behoren.

De aanstichters van dit alles, kunnen echter gewoon hun gang blijven gaan en wordt geen haar breed in de weg gelegd en ze kunnen zonder problemen door gaan naar een volgend slachtoffer.

Ghi en steelt niet van minnestrelen! (tekst: Peter Seijbel)

vervolg welkomstpagina troubadouryannlawick.nl

Verder is hij te vinden waar men hem maar zijn kunsten wil laten vertonen. Het is best komisch dat hij in zijn verhalen vertelt over de kastelen waar hij onlangs vertoefde, en zo ongemerkt hier en daar de bezoekers vergast op bijzonder leuke wetenswaardigheden. Want toen Yann Lawick ergens diep in de vorige eeuw begon met dit, toch welbijzondere beroep, waren het vaak verzinsels of op zichzelf toegepaste legendes en sagen. Tegenwoordig is het echter meestal gewoon echt gebeurd.

Zo speelt Yann Lawick de ene dag in la taverne medieval te Parijs en de volgende week in Tsjechië op een riddervakantie, waar kinderen en hun ouders o.a.zwaardvecht les krijgen van een heuse ridder en Yann Lawick 's avonds voor hun zijn verhalende liederen ten gehore brengt. Waar hij dan vroeg in de morgen weer vertrekt om die zelfde avond nog de minnezanger uit te hangen in een stadsherberg of taveerne in de Laaghe Landen.

Gelukkig kan Yann Lawick tegenwoordig gebruik maken van meerdere paardenkrachten tegelijk, anders kon hij onmogelijk aan de verplichtingen van zijn agenda voldoen.

Als jongeling reisde Yann Lawick de Bretonse kust af, waar hij zo nu en dan emplooi vond op een vissersboot, maar toch vooral als hij de melancholische tonen van zijn accordeon liet doorklinken tot de verre omgeving van de havencafé's aldaar, waardoor menig autochtoon nog even de stoute schoenen aantrok om een laatste glas te heffen met de herbergier.

Ook in steden als Nijmegen en Parijs is Yann Lawick langere tijd verbleven om daar zowel op de straten als in de kroegen en spelonken te musiceren en deel te nemen aan het drankgelag.

Samen met zijn favoriete hofnar "Hombre Fatuo" verzorgt Yann Lawick naast een straattheaterprogramma ook een Bourgondische dinershow met muziek, illusies en natuurlijk zotternij.

Zijn repertoire doet op zeer eigen wijze verslag van de liefde die er is, het gemis van de liefde die er was, de hoofse liefde en de tristesse na het verlaten zijn. Alle liederen krijgen zo hun eigen kleur en waardigheid. Soms hoop je als toehoorder al op de trieste ballade die de gedumpte minnezanger ongetwijfeld geschreven heeft over de schone deerne die hij op dat moment de hemel in prijst.

Nooit was iemand zo dorstig als na het luidkeels meezingen van een ode aan het gerstenat, of een chanson wat de wijn uit de roemer doet springen.

Omdat Yann Lawick door het hele land èn nogal eens in het buitenland speelt, is hij zoals de troubadours van weleer voortdurend onderweg van een mooi verhaal naar een nieuw avontuur. Yann Lawick is erelid van het Troubadours Gilde der Lage Landen. (zie links)

JW gaat een boek schrijven

In een grijs verleden ondernam ik al eens een poging om mijn levensverhaal op papier te zetten, maar al schrijvend bedacht ik dat ik vermoedelijk slechts de toch al zwaarmoedigen onder ons daar een plezier mee zou doen. Aan de andere kant heb ik op een of andere manier sterk de behoefte om een verhaal te vertellen. Dit heb ik jaren geprobeerd door liedjes met een boodschap te schrijven, maar helaas vond ik maar zelden een podium met luisterende mensen. Iets wat al jaren lang frustreert en waar ik nog steeds mee bezig ben, Misschien ben ik wel in het verkeerde beroep terecht gekomen.

Nu is het inmiddels wel zo dat ik niet meer zo zeer de behoefte heb om te vertellen hoe mijn leven is geweest, maar streef ik eigenlijk, net als met mijn liedjes een hoger doel na. Ik wil iets vertellen waar de lezer iets aan heeft. Ter lering ende vermaak zou ik haast zeggen.

lees hier verder

Sotternije :De herbergiere ende de menestrele

Eene cluete door Peter Rafaël :
De Herbergiere ende de menestrele,

van X personagien, te weten :
de herbergiere, de cnape, de menestrele, de ghebuere ende VI ghesellen

Deel 1:

GHEBUERE: Hey, cnape, hoe vaerdy?
DIE CNAPE: Eylacen, die herbegiere es teghen my so quaet
Dattic bicant mijn leven laete.
Hi hevet alle cnechte sere geplaeght
Endese bina alle verjaeght!
GHEBUERE: Ey, dat sijn vremde treken.
Watest dattem mach gebreken?
Welce duvel is daer inne?
DIE CNAPE: Hy is claerlic uuten zinne.
Ende es met gelt en gout so vierich
Noijt en sach ick enen mensce so gierich
GHEBUERE: Ic sal u geven goede raet.
Waermee datet spoedig beteren gaet.
DIE CNAPE: Dat beteren sel?
GHEBUERE: God weet!
DIE CNAPE: Nu, zegt mi dan!
GHEBUERE: Verstaet wel tbescheet:
Als ghy daerin comt, een voor al,
Wat hi ooc doen of segghen sal,
Seg: “Ic vertreck, het ga u wale,
En sal mijn gout ende munten halen.”
En als de man iet vraeghen sal,
Seg dan: ic verwervet al
Metten raet des “Practicuren”,
So een gast biden ghebueren.
Die hevet int erderike ghenen ghelike
Ende maeckt van arem emmer rike.
Nu sal ik om mijn rijcdoem gaen.
Ic vergheve u noyet wat ghi hebt misdaen.”
DIE CNAPE: Dats raet voor dorpren ende doren
Ay mi, ik weet wel, te voren:
Hi slouge my doot, ic waer verloren.
GHEBUERE: Bi allen Godts knechten:
Also canstune ontvechten.
De vrec in hem sal saen ghewinnen.
Ende dan salic mijne consten beghinnen.

Deel 2:
DIE CNAPE: Goeden dach, mijn Heere,
HERBERGIERE: Ja, ghaet u ghanghen,
Zecht uut, waer hebdy ghebeyt zo langhe?
Wes staetstu daer noe bider deure?
Dijn werck es hier,vuijl slappe leure!
Ghi loeris,daer sorghe noch eere in en schuijlt
Die wel om gelt ende eeten muijlt.
Du best zo loy gelijc dat vercken
Die wil eeten, die moet oock wercken!
DIE CNAPE: Ic vertrec, het…
HERBERGIERE: Swijght! Ic wedde ic prouve u.
Godt straffe ende bedrouve u.
Dijn dorperheit maect mi soe roet
Dat sal liden totten doet.
DIE CNAPE: Ic vertrec, het ga..
HERBERGIERE: Mijn voet stoot harde noe den gront
Nae dese tale uyt uwe mont.
Swijch. Ic moet hier bicant wenen.
Dats al omme u allene
DIE CNAPE: Ghi en sultmi niet langher zo deeren.
Ic segghe u adieu, mijn heere.
Ic hebbe genoegh van al u treeken
En gae mijnen Practicure spreecken,
Mijn moed steit oock alzo
Dat ick noe wille wesen vro.
HERBERGIERE: Vro sijn , als de honger quelt?
Vro sijn sonder goet of gelt?
Ha. Haha.
DIE CNAPE: Maer ic ben noe bina rike
HERBERGIERE: Ende doet mede, int hemelrike.
DIE CNAPE: Neenick hebbe nu goede troest
Ende sal van allen zorgen sijn verloest.
Hi hevet nieuwer sijn ghelike.
Ende maect van arem emmer rike.
HERBERGIERE: Wi est? Segh mi sinen name
Dat waer mi bequaeme.
DIE CNAPE: i Practicure, daer ic niet meer of wete
Hoe dat hi heete.
Noe sal ic omme mijn rijcdoem gaen
Ic vergheve u noyet wat ghi hebt misdaen.
HERBERGIERE: Wat hebbic u ooit mesdaen?
Ic sal noe mettu medegaen.
Neenghi. Het is ghedaen.
HERBERGIERE: Woont hi verre, die Practicure?
DIE CNAPE: Neenhi , tes biden ghebuere

'enthousiast publiek in de stadsherberg',

Met een zeer dubbel gevoel gewerkt in Delft vanavond.

Vorige week heb ik besloten om niet meer op te willen treden in Stadsherberg de Mol zolang de huidige "herbergier"daar de baas is. Jammer genoeg heb ik deze man vertrouwd en gedacht dat hij me wilde helpen, en zoals me al vaker is overkomen, blijkt ook deze man

CENSUUR
het hier geschrevene heb ik nav de rechtszaak waarin J.Verkooijen is veroordeeld tot het betalen van 
€ 5.000 èn drie maandsalarissen (die tot op heden niet zijn ontvangen) moeten weghalen. 

Want naast gerechtigheid bestaat ook vrijheid van meningsuiting in dit land alleen als het de hoge heren uit komt. 

Wij hadden een financiële overeenkomst die hij met terugwerkende kracht heeft bijgesteld van 2004 tot nu. Ik loop al een eeuwigheid te zeuren om een verslag van wat ik nog van 'm krijg en wordt al net zo lang met een kluitje in het riet gestuurd. Met als smoes dat de boekhouder, die waarschijnlijk zijn werk prima had gedaan,de gegevens niet kon verstrekken, moest hij ineens zelf de boekhouding opnieuw doen. En nu blijkt dat hij, nadat hij zijn zaak al ruim een jaar

Censuur
het hier geschrevene heb ik nav de rechtszaak waarin J.Verkooijen is veroordeeld tot het betalen van 
€ 5.000 èn drie maandsalarissen (die tot op heden niet zijn ontvangen) moeten weghalen. 
Want naast gerechtigheid bestaat ook vrijheid van meningsuiting in dit land alleen als het de hoge heren uit komt. 
 
Omdat ik met opgeheven hoofd de zaak wil verlaten, na twintig jaar in deze zaak te hebben gewerkt, of eigenlijk na met een aantal anderen deze zaak op de kaart te hebben gezet, speel ik dit weekend en

Censuur
het hier geschrevene heb ik nav de rechtszaak waarin J.Verkooijen is veroordeeld tot het betalen van 
€ 5.000 èn drie maandsalarissen (die tot op heden niet zijn ontvangen) moeten weghalen. 
Want naast gerechtigheid bestaat ook vrijheid van meningsuiting in dit land alleen als het de hoge heren uit komt. 
 
Het was niet zo druk, Maar 22 mensen; toeristen, een clubje hockeyers, medewerkers van een kinderdagverblijf en passanten.

Het ging erg goed, de mensen luisterde naar mijn verhalen en liedjes en ze deden leuk mee.

Twee gezelschappen vroegen expliciet om een kaartje met de bedoeling me in te huren.

Op de enquête kaartjes kreeg ik zeer goede beoordelingen.

Dit maakt het besef dat morgen mijn laatste optreden in de Mol is extra zwaar.

'lees dit blogbericht op Netlog