Super blij ben ik met mijn vleugel. Nooit gedacht ooit zelf een vleugel te mogen bezitten en ineens kreeg ik er een als het ware in de schoot geworpen. Ik zong ooit in een koor in Breda waarvan de dirigent, die klein behuisd was onder zijn vleugel sliep. Stiekem dacht ik als we daar repeteerden wel eens; Als ik later groot ben ... Sinds vorig jaar oktober woon ik in een z.g. levensloopbestendige woning (lees: bejaardenwoning waar het vanaf je 55e soms al in mag wonen) Mijn slaapkamer is haast even groot als mijn woonkamer en had ik al voor minstens de helft tot muziek-vertrek gebombardeerd. En nu kreeg ik tot mijn verrukking en verbazing het verzoek of ik een vleugel wilde komen ophalen die ergens "in de weg" stond.
Het opknappen en 'm in "optima forma" krijgen zal nog wat voeten en pecunia in aarde hebben, maar ik heb er het volste vertrouwen in dat ook dat goed gaat komen. Ik ben opgetogen en blij en voel me bevoorrecht en dankbaar.
🪷🙏🎶🎹🍀🎈🎵
Waarvan droomde jij? Is 't ook al bewaarheid? Waar ben jij dankbaar voor?
