Vandaag stond ik, zoals de laatste tijd wel vaker, erg vroeg op. Ik heb de zon zien opkomen met een ontbijtje en koffie en last but not least het prachtige geroep van de uilen vanaf de Duivelsberg. Het is dertien november en ik zat op mijn slippers in blote voeten in de tuin. Niet warm, maar zeker nog wel aangenaam. Al weer zes jaar geleden maakten we de voorstelling over het huis Wylerberg. Steeds als ik daar heen reed dacht ik, je zal daar toch maar wonen in die prachtige omgeving. En nu woon ik er.
Ik ben zo blij met mijn nieuwe woonplek. De natuur om de hoek en hoorbaar vanuit mijn achtertuin en slaapkamer. En zelfs met een ouderwetse fiets zonder elektrische ondersteuning ben ik zo in Nijmegen. Ook zijn de busverbindingen ok. Jammer dat de bus die voor mijn deur stopt alleen overdag rijd. Als ik naar Groesbeek of Malden ga kan ik na etenstijd niet meer terug met die bus. Maar wel met een kleine omweg via Nijmegen centraal waar ik kan overstappen op de Duitse bus. De laatste halte voor de grens is bij het sportpark Beek, en dat is aan het einde van de straat waar ik woon. De Kwartelstraat.
In mijn archief vond ik een folder van het cultuurprogramma "De 3e vrijdag" van De Refter in Beek. Ik was die avond denk ik voor het eerst van mijn leven in Beek. Al zou het kunnen dat ik daarvoor al repeteerde boven "Sous les Églises" ook wel "Op de Geest" genoemd. Ik begeleidde in die tijd wel eens de muzikale scene's bij de theatersport wedstrijden in het (oude) steigertheater. En in die zelfde ruimte repeteerden we ook voor een doelgroep-theater stuk gebaseerd op een middeleeuwse klucht "Platzak en windbuil" Met het z.g. Theater Quispel, trokken we het hele land door naar alle instellingen voor verstandelijk gehandicapten. Of heette het toen al mensen met mogelijkheden?
Aan de programma-folder kan je wel zien dat het over maart, april en mei gaat, maar helaas niet welk jaar. Ik vermoed 1992.
Misschien kan een oplettende lezer licht op de zaak werpen. Wat ik ook erg grappig vind om nu te lezen is dat er niet stond vijf florijnen of vijf gulden entree, maar vijf piek. De tekst uit mijn folder van destijds is erg ruim geïnterpreteerd door de redactie van het cultuurprogramma. Ik vermoed dat hij of zij niet wist dat Bretagne, ondanks dat de afbeelding van de kaart onderdeel maakte van mijn logo destijds, iets anders is dan Groot-Bretagne (Engeland staat er) en ik ben blijkbaar ook in Bretagne geboren ....
Ik vermoed dat het cultuurprogramma in de Refter inmiddels een andere organisatie en waarschijnlijk ook een andere naam heeft, maar het lijkt me leuk er weer eens te spelen. Ook ontdekte ik vlak bij de ijs-meisjes een oud transformatiehuis, o.i.d. Het is een antiquariaat / 2ehands boekenhandel. Ik kocht er een reisezel voor een tientje. Om onderweg of op zolder te kunnen schilderen.
Ik raakte aan de praat met een aardige man en ook daar blijken optredens georganiseerd te worden. Misschien ga ik daar ook nog wel spelen. En dan is er natuurlijk ook nog het huis Wylerberg waar ik het al over had, misschien mag ik daar als nieuwe Bekenaar ook wel op het programma. Altijd leuk om mijn nieuwe buren te kunnen laten horen wat ik doe zonder dat ze er het halve land voor door hoeven.
Een kleine indruk van mijn huiskamer aan de voornoemde Kwartelstraat
