Verder is hij te vinden waar men hem maar zijn kunsten wil laten vertonen. Het is best komisch dat hij in zijn verhalen vertelt over de kastelen waar hij onlangs vertoefde, en zo ongemerkt hier en daar de bezoekers vergast op bijzonder leuke wetenswaardigheden. Want toen Yann Lawick ergens diep in de vorige eeuw begon met dit, toch welbijzondere beroep, waren het vaak verzinsels of op zichzelf toegepaste legendes en sagen. Tegenwoordig is het echter meestal gewoon echt gebeurd.
Zo speelt Yann Lawick de ene dag in la taverne medieval te Parijs en de volgende week in Tsjechië op een riddervakantie, waar kinderen en hun ouders o.a.zwaardvecht les krijgen van een heuse ridder en Yann Lawick 's avonds voor hun zijn verhalende liederen ten gehore brengt. Waar hij dan vroeg in de morgen weer vertrekt om die zelfde avond nog de minnezanger uit te hangen in een stadsherberg of taveerne in de Laaghe Landen.
Gelukkig kan Yann Lawick tegenwoordig gebruik maken van meerdere paardenkrachten tegelijk, anders kon hij onmogelijk aan de verplichtingen van zijn agenda voldoen.
Als jongeling reisde Yann Lawick de Bretonse kust af, waar hij zo nu en dan emplooi vond op een vissersboot, maar toch vooral als hij de melancholische tonen van zijn accordeon liet doorklinken tot de verre omgeving van de havencafé's aldaar, waardoor menig autochtoon nog even de stoute schoenen aantrok om een laatste glas te heffen met de herbergier.
Ook in steden als Nijmegen en Parijs is Yann Lawick langere tijd verbleven om daar zowel op de straten als in de kroegen en spelonken te musiceren en deel te nemen aan het drankgelag.
Samen met zijn favoriete hofnar "Hombre Fatuo" verzorgt Yann Lawick naast een straattheaterprogramma ook een Bourgondische dinershow met muziek, illusies en natuurlijk zotternij.
Zijn repertoire doet op zeer eigen wijze verslag van de liefde die er is, het gemis van de liefde die er was, de hoofse liefde en de tristesse na het verlaten zijn. Alle liederen krijgen zo hun eigen kleur en waardigheid. Soms hoop je als toehoorder al op de trieste ballade die de gedumpte minnezanger ongetwijfeld geschreven heeft over de schone deerne die hij op dat moment de hemel in prijst.
Nooit was iemand zo dorstig als na het luidkeels meezingen van een ode aan het gerstenat, of een chanson wat de wijn uit de roemer doet springen.
Omdat Yann Lawick door het hele land èn nogal eens in het buitenland speelt, is hij zoals de troubadours van weleer voortdurend onderweg van een mooi verhaal naar een nieuw avontuur. Yann Lawick is erelid van het Troubadours Gilde der Lage Landen. (zie links)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten