dinsdag 24 december 2024
Dineren op het Muiderslot
zondag 3 november 2024
donderdag 24 oktober 2024
Voor niets gaat de zon op
dinsdag 13 augustus 2024
De start van mijn 60e levensjaar
Met een beetje weemoed zie ik op bovenstaande video ook mensen die al niet meer onder ons zijn. Reden te meer om er weer een mooie herinnering bij te maken en ons te beseffen hoe vluchtig en kort ons aards bestaan hier is. Mocht je als muzikant op je vrije dag toch muziek willen maken neem dan gerust je instrument mee, maar voel je daar vooral niet toe verplicht. Ik weet hoe het voelt.
Kom je van ver en wil je hier in de buurt overnachten, neem dan even contact op. Ik heb zelf maar beperkt slaapruimte, maar er zijn B&B kamers op de Kaaij en in de directe omgeving en ook onze gemeenschappelijke kennissen en vrienden hebben logeerkamers en crash-banken in overvloed.
Vanaf een uur of zeven wordt er op maandag meestal muziek gemaakt door "The Kitchen Floor Boys" zij spelen doorgaans tot iets over negenen. Veel van onze muzikale vrienden speelden al eens met ze mee. Ik gisteren nog. En tot een uur of 23:30 uur mag er akoestisch worden gespeeld.
Er is een Tayse food truck en ook op de Opoe Sientje wordt eten geserveerd, en er zijn barretjes voor fris bier en cocktails. De Kaaij is een Cultureel terras aan de Lindenberghaven (Onder de oude Waalbrug) te Nijmegen
maandag 22 juli 2024
er is nog heup, uh hoop
Er is nog heup, uh hoop
De keuze me niet neer te leggen bij de medici, die letterlijk zeiden dat ik maar moest leren leven met mijn steeds slechter kunnen lopen, heeft weer een sprankje hoop opgeleverd. Ik heb geëist dat er foto's werden gemaakt en wat denk je; mijn linker heup blijkt tot op de draad versleten. Begin augustus begint het proces richting een nieuwe heup.
Verder moet ik sowieso nog erg wennen aan "mijn nieuwe leven". Een leven zonder baan, zonder alcohol, zonder relatie, maar met een fijne eigen plek voor mezelf op een fantastische locatie. Gelukkig heb ik sinds kort ook weer een auto en ben ik dus weliswaar lopend nog niet zo mobiel, ik loop al een tijd alleen nog met stok, maar ik ben door de auto wel weer wat mobieler.
Mijn werk als troubadour staat, met name vanwege mijn niet of nauwelijks kunnen lopen ook behoorlijk stil. Ik kan momenteel alleen opdrachten aannemen waarbij ik vanaf een kruk kan werken op een plek waar ik makkelijk met stok kan komen. Dat geldt natuurlijk ook voor mijn culinaire activiteiten. Ik kan nauwelijks lang genoeg staan om voor mezelf te koken, wat ik nog wel iedere dag probeer te doen. Maar goed ik ga liever uit van mijn mogelijkheden dan van mijn handicap en als het mee zit, en daar hoop ik op, kan ik na de operatie weer veel meer.
Het niet meer drinken is echt niet eenvoudig. Vooral als dingen tegen zitten is er altijd weer het stemmetje in mijn hoofd dat zegt dat ik wel een borrel heb verdiend. Dat ik troost nodig heb, en dan bedoelt dat stemmetje geen koffie. Ook komen er allerlei smoesjes boven drijven om vandaag een uitzondering te maken, maar tot nu toe weet ik daar gelukkig nog altijd dapper weerstand tegen te bieden
Mijn "problematiek', zoals ze dat in de GGZ-graag noemen, heeft zijn oorsprong in het niet of te weinig gezien zijn als kind. Er waren altijd anderen in de buurt die meer aandacht nodig hadden. Ik heb ook altijd het gevoel gehad er niet bij te horen, of in groepen of clubs een uitzonderingspositie te hebben. Mijn keuze niet meer te drinken brengt me weer in die positie. Ik ken, voor zover ik weet, haast niemand die niet drinkt.
In de horeca zijn er mensen die, als ze aan ’t werk zijn niet drinken, maar de meesten daarvan halen dat na werktijd dubbel en dwars in. In mijn werk, of ik nu als troubadour of als oesterman aan het werk ben, ben ik over het algemeen ook alleen maar omringt door mensen die genieten van wijn, bier en sterke drank. En ik heb daar ook altijd enorm van genoten. Ik heb ook nog steeds veel waardering voor mensen die mooie producten maken; bierbrouwers, whiskystokers, wijnboeren, allemaal mensen die met passie aan hun product werken.
Mijn leven lang ben ik al omringt door drinkende mensen. Van mijn ouders leerde ik proeven en van drank te genieten, maar ik leerde ook dat drank kon worden ingezet om pijn te verzachten en om even niet te voelen. Mijn ouders dronken daardoor meer dan gemiddeld. Sherry om een uur of vier en soms al vroeger, wijn bij ’t eten, soms zelfs al bij de lunch. In Frankrijk hebben ze de gewoonte van het aperitief opgedaan en die ook naar Nederland geïmporteerd. Ook met mijn ouders gingen we veel naar cafés en restaurants waar ook altijd werd gedronken en die gewoontes heb ik allemaal overgenomen. Vanaf dat ik In Nijmegen ging studeren heb ik altijd stamkroegen gehad waar ik letterlijk dagelijks was te vinden en in sommige periodes echt van openings- tot sluitingstijd. In mijn werkende leven ging ik soms ook voor mijn werk eerst nog naar ’t café en eindigde mijn dagen ook bijna altijd in de nachthoreca. De meeste mensen die ik ken heb ik dan ook in de horeca leren kennen en haast 100% daarvan drinkt dus ook.
Ik probeer mijn verwachting niet te hoog in te schatten, maar hoe mooi zou het zijn als ik straks weer zonder stok kan lopen of misschien zelfs weer kan hardlopen, tangodansen en motorrijden. Een mens moet blijven dromen en wellicht is het allemaal nog haalbaar.
Hoop doet leven.
woensdag 29 mei 2024
moeten wij nu ook aan de tik-tok
Het belooft een mooi weekend te worden. Donderdag mag ik weer repeteren met het kwartet. Samen met Teun, Marleen en Roza werken we aan repertoire voor luisterpubliek.
Als Troubadour Yann Lawick mag ik zaterdag te Aarle-Rixtel met Harmonie De Goede Hoop optreden bij hun 150 jarig bestaan. Super tof. Zij hebben twee nummers van mij gearrangeerd voor de harmonie. Ik ben zo benieuwd hoe dat gaat klinken.
Mijn Middeleeuwse alter-ego is met 't Vaerdich Volk zondag op De Quaeye Werelt. En maandag mag ik al weer als zingende oesterman acte de présence geven bij de Hanos in Veldhoven